بازی‌های ترسناک برای همه ساخته نشده‌اند. هر کسی ممکن است به هر دلیلی از ژانر ترسناک دوری بجوید. عده‌ای دردسرهای بزرگی همچون مشکلات قلبی دارند و برخی نیز صرفاً دوست ندارند هنگام خواب کابوس ببینند. در این میان ولی افرادی هستند که دوست دارند بازی‌های ترسناک را تجربه کنند ولی هنوز چندان دل و جرئت این کار را در خود نمی‌بینند. اگر شما هم جزو این دسته هستید، پس شاید معرفی چند بازی ترسناک ویژه‌ی ترسوها به کارتان آید.

به طور کلی، هر بازی که جنبه‌ی رئالیسم کم‌تری داشته باشد، از دیدهای اول شخص و سوم شخص استفاده نکند و امکان بازی با دیگر پلیرها را برای شما فراهم کند می‌تواند گزینه‌ی مناسبی به عنوان یک بازی ترسناک برای ترسوها باشد. البته‌ی همه‌ی این‌ها در کنار اتمسفر، محیط، امکانات و دشمنان احتمالی درون بازی قرار خواهند گرفت که از دیگر المان‌های برجسته‌ی گزینش یک بازی ترسناک برای ترسوها هستند. همچنین توجه داشته باشید که خو گرفتن به هر ساخته‌ای در ابتدا کمی دردسرساز است ولی کم‌کم با عادت پیدا کردن، از این چالش نیز کاسته می‌شود.

با توجه به همه‌ی این موارد، ۱۳ بازی را در این نوشتار دور هم گردآوردیم که می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای گیمرهای ترسو و تازه‌کاران دنیای بازی‌ها در ژانر ترسناک باشند.

The Witch’s House

لیست بازی‌های ترسناک برای ترسوها را با عنوان The Witch’s House آغاز می‌کنیم. این بازی درباره‌ی دختر جوانی به نام ویولاست که پایش به یک بنای مرموز و ترسناک باز شده است. پلیرها در The Witch’s House باید با پازل‌ها و رازهای این بنا سر و کله بزنند در حالی که با وحشتی که در خانه پنهان شده است درگیر هستند.

این عنوان یک ساخته‌ی ژاپنی نقش‌آفرینی دو بعدی‌ست که با گرافیک پیکسلی و دید پرنده به نمایش کشیده می‌شود. بنابراین، به میزان لازم از رئالیسم و دید انسانی دور است که المان‌های ترسناکش تأثیرگذاری کم‌تری داشته باشند. بیش‌تر ترس The Witch’s House از اتمسفر مورمورکننده، جامپ اسکرها و اشتباهات در حل کردن پازل‌ها سرچشمه می‌گیرند. با داشتن ۱ تا ۲ ساعت گیم‌پلی، این بازی می‌تواند یک تجربه‌ی ابتدایی و امتحانی از ژانر ترسناک برای ترسوها باشد.

Mad Father

بازی Mad Father نیز از ویژگی‌هایی همچون عنوان The Witch’s House بهره می‌برد. در این ساخته هم با یک بازی نقش‌آفرینی دو بعدی ژاپنی با گرافیک پیکسلی طرف هستیم که از دوربین چشم پرنده استفاده می‌کند و در آن باید با پازل‌ها سر و کله بزنید.

با این وجود می‌توان گفت Mad Father نسبت به The Witch’s House با فاصله‌ی کم در یک پله بالاتر قرار می‌گیرد. برخی المان‌ها علت این برتری هستند. Mad Father کمی طولانی‌تر از The Witch’s House است و تا سه ساعت نیز می‌تواند سرگرمتان کند. خشونت و خون‌ریزی بیش‌تری نیز در این عنوان می‌بینیم.

Darkwood

هدف گیمرها در Darkwood این است که در طول روز به گشت و گذار در محیط نیمه‌اپن‌ورد سرگرم باشند و شب‌ها در نقاط امنی که برای خودشان جور می‌کنند از به محافظ از خود در برابر موجودات گوناگون سرگرم شوند. بیش‌تر ترس بازی از المان‌های وحشت لاوکرفتی و ترس از تاریکی سرچشمه می‌گیرند. در حالت عادی بازگو کردن یک ساخته با چنین ویژگی‌هایی نمی‌توانست در لیست بازی‌های ترسناک ویژه‌ی ترسوها جا بگیرد ولی سبک بازی Darkwood اجازه می‌دهد تا در این نوشتار حضور داشته باشد.

این عنوان با یک دوربین از بالا به پایین به نمایش درمی‌آید. همچنین گرافیک Darkwood نیز دو بعدی‌ست. از آن جایی که این بازی بیش از هر چیزی روی اتمسفر ترسناک و محیط تاریکش تکیه می‌کند، پس از خو گرفتن به آن دیگر چندان برایتان حس وحشتی ایجاد نمی‌کند. نیاز فراوان به کرفت کردن و پیدا کردن منابع نیز به مرور کفه‌ی بقا را سنگین‌تر از وحشت می‌کند.

Little Nightmares

نخستین عنوان از سری Little Nightmares، پلیرها را در قالب شخصیتی با نام سیکس قرار می‌دهد. در این بازی، بازیکنان در قالب یک عنوان پلتفرم باید از پازل‌ها و راهبندهایی که در برابرشان قرار می‌گیرند عبور کنند. چیزی که باعث ترسناک شدن این عنوان دو و نیم بعدی می‌شود محیط و پیرامون مورمورکننده و اتمسفر سنگینی است که در مکان‌های گوناگون آن حس می‌شود.

سیکس کم و بیش در کل بازی ناتوان به شمار می‌آید و تنها کاری که می‌تواند انجام دهد پنهان‌کاری و فرار است. به این ترتیب، در محیط‌هایی که دشمنی (گاهی یک غول در برابر سیکس و گاهی هم یک موجود ناآشکار در ژرفای آب‌ها) وجود دارد، پلیرها باید حواسشان را کامل جمع کنند؛ چرا که کوچک‌ترین اشتباهی یک رویداد پرتنش را ایجاد می‌کند که احتمالاً منجر به مرگشان خواهد شد. ولی این‌ها همه‌ی المان‌های ترس Little Nightmares هستند تا این بازی یک گام نخست عالی برای گیمرهای ترسو باشد تا سپس به سراغ دنباله‌های آن بروند.

The Walking Dead

یکی از راه‌های کاربردی برای پا گذاشتن به دنیای بازی‌های ترسناک می‌تواند سر زدن به فیلم‌های تعاملی باشد. این دسته از بازی‌ها در هر ژانری ساخته می‌شوند ولی در این لیست با آثار ترسناک کنشی و تعاملی سر و کار خواهیم داشت. یکی از موفق‌ترین‌های این دسته از بازی‌ها، The Walking Dead کمپانی تل‌تیل است.

اگر سریال‌باز باشید، احتمالاً با دنیای The Walking Dead آشنا هستید. در این دنیا علاوه بر این که زامبی‌ها به دنیا چیره شده‌اند، هیولای درون انسان‌ها هم بیرون آمده است. هر کسی تنها مسئول نگه‌داری از زندگی خود و نزدیکانش به حساب می‌آید. این‌ها عملاً تنها المان‌های ترسناک بازی هستند که با اتمسفر محزون، خشونت و جامپ‌اسکرها در هم می‌آمیزند. برای همین The Walking Dead بیش از این که بترساند، باعث ناراحتی و ناخوشایندی‌تان می‌شود.

Until Dawn

فیلم‌های تعاملی و کنشی روی مرز فیلم و بازی حرکت می‌کنند. گیم‌پلی آن‌ها محدود است و بازیکنان تنها با انتخاب گزینه‌ها و انجام کارهای ساده‌ای همچون زدن یک دکمه روند رویدادهای بازی را پیش می‌برند. از این رو ساخته‌ای پیش‌رویتان قرار می‌گیرد که بیش‌تر همانند یک فیلم عمل می‌کند تا یک بازی. به زبان ساده‌تر اگر با فیلم ترسناک دیدن مشکل ندارید ولی هنوز آماده‌ی بازی‌های ترسناک نیستید برای گام نخست می‌توانید به سراغ این دست آثار بروید.

یکی دیگر از از خوش‌ساخت‌ترین بازی های کنشی در کنار The Walking Dead که توانسته از باقی آثار سال‌های گذشته پرآوازه‌تر از آب درآید هم Until Dawn است. ماجرای این ساخته در کلبه‌ای نزدیک جنگل جریان دارد که در آن یک رخداد تلخ روی داده است. اکنون گروهی از افراد در این کلبه گیر افتاده‌اند و باز هم شاهد رویدادهایی هستند که زندگی‌شان را تهدید می‌کنند.

Dead by Daylight

از این که تنها بازی کنید می‌ترسید؟ خب، با دیگران بازی کنید. در میان انبوه بازی‌های ژانر وحشت، ساخته‌هایی نیز وجود دارند که بر پایه‌ی همکاری‌های تیمی ساخته شده‌اند. یکی از آن‌ها Dead by Daylight است که در آن پلیرها هم می‌توانند در نقش شکارچیان باشند و هم شکارها. محیط و المان‌های این بازی عامل ترس به شمار می‌آیند ولی صرفاً پوسته‌ای خشن و تاریک روی یک موش و گربه بازی هستند.

در Dead by Daylight، گروه بازماندگان باید راه فراری برای خود جور کنند و شکارچی نیز جلوی فرار آن‌ها را بگیرد. اگر پلیرها در نقش شکارچی قرار بگیرند که عملاً خودشان عامل وحشت هستند و نباید دچار ترس شوند. هنگامی هم که در نقش بازماندگان هستید، همکاری گروهی (به ویژه با کسانی که در بازی ماهر هستند) از ترس شما بسیار خواهد کاست.

Phasmophobia

عنوان Phasmophobia نیز یک ساخته‌ی دیگر است که می‌توانید با دیگران به تجربه‌اش بپردازید. در این ساخته‌ی نخست شخص، شما و همراهانتان به مکانی تسخیرشده می‌روید و باید موجود و روحی که آن جا را تسخیر کرده است را شناسایی کنید. بر خلاف Dead by Daylight، در Phasmophobia امکان تبدیل شدن به شکارچی نیست و تنها می‌توانید در نقش انسان‌ها سرگرم بازی باشد.

همراه شدن با کسانی که در این بازی تجربه کسب کرده‌اند و با مکانیک‌های آن آشنا هستند اوضاع را برایتان ساده‌تر می‌کند. حتی امکان چت صوتی نیز در Phasmophobia فراهم است تا کنش بیش‌تری با دیگران داشته باشید. پس از مدتی که به بازی خو گرفتید و با مکانیک‌های آن آشنا شدید، احتمالاً دیگر چندان از شکار روح در Phasmophobia وحشت‌زده نخواهید شد.

Resident Evil 6

پا برهنه پریدن به میان یک فرانچایز ایده‌ی چندان خوبی به نظر نمی‌رسد. به این شکل شاید درک درستی از شخصیت‌ها، رویدادها و روند داستانی ماجرا نداشته باشید. ولی اگر چندان به این موارد اهمیتی نمی‌دهید و از آن دسته بازیکنان هستید که در نخستین فرصت کات‌سین‌ها و دیالوگ‌ها را اسکیپ می‌کنند ولی به دنبال یک ساخته هستید که شما را با دنیای بازی‌های ترسناک آشنا کند، پس Resident Evil 6 می‌تواند یک گزینه‌ی معقول باشد.

از فرانچایز Resident Evil به عنوان یکی از موفق‌ترین فرانچایزهای ژانر ترسناک در دنیای بازی‌ها یاد می‌شود. ولی در برخی بازی‌های Resident Evil بیش از این که با یک ساخته‌ی ترسناک طرف باشیم، یک اثر اکشن که باید در آن با هیولاها بجنگیم در برابرمان قرار گرفته است. نقطه‌ی اوج اکشن در نسخه‌های اصلی این سری، بازی‌های Resident Evil 5 و Resident Evil 6 هستند. پس اگر می‌خواهید با یک فرانچایز سرشناس با دنیای بازی‌های ترسناک آشنا شوید ولی هنوز آن قدر دل و جرئت ندارید که به سراغ ساخته‌های وحشتناک‌تر بروید، شاید Resident Evil 6 تجربه‌ی بدی نباشد.


Metro Exodus

همانند سری Resident Evil، بازی‌های Metro نیز به عنوان یکی از فرانچایزهای مورد پسند ژانر وحشت به شمار می‌آید. ولی در این فرانچایز نیز ساخته‌ای داریم که بیش از درگیر عامل وحشت بودن، باید با دشمنانی بجنگیم که هیولا هستند. با این که دو عنوان Metro 2033 و Metro: Last Light از اتمسفر و المان‌های وحشت بیش‌تری بهره می‌برند و پلیرها مجبور هستند که در تونل‌های تنگ و تاریک مترو با هیولاها و انسان‌هایی بی‌رحم سر و کله بزنند ولی Metro Exodus گیمرها را به سفری دور و دراز در روسیه روی ریل‌های قطار می‌برد.

در این نسخه‌ی سری Metro با محیط‌های بازتر و نورانی‌تر در قالب یک ساخته‌ی نیمه‌جهان‌باز طرف هستیم. در واقع به جز برخی از بخش‌های بازی که باید به محیط‌هایی زیرزمینی و تاریک گام بردارید و با چند هیولا سر و کله بزنید، به طور کامل با یک بازی شوتر طرف هستید که حتی دشمن‌هایتان بیش از هیولاها، انسان‌ها و انسان‌گونه‌ها هستند.

Amnesia: A Machine for Pigs

سری Amnesia نیز یکی از آن دسته فرانچایزهای ترسناک است که در آن عملاً جز فرار، پنهان شدن و پیش‌روی گزینه‌ی دیگری در اختیار گیمرها قرار ندارد. از Amnesia: The Dark Descent، نسخه‌ی ابتدایی این فرانچایز، به عنوان یکی از بهترین بازی‌های ترسناک ساخته‌شده یاد می‌شود. Amnesia: A Machine for Pigs دنباله‌ی همان بازی است. البته از نظر داستانی عملاً پیوندی با Amnesia: The Dark Descent ندارد و می‌توانید بدون نگرانی از این نظر تجربه‌اش کنید. با این وجود، Amnesia: A Machine for Pigs یک گام رو به پس محسوب می‌شود؛ از هر نظر، به ویژه عامل ترس.

با این که محیط‌ها و اتمسفر این عنوان مناسب یک ساخته‌ی ترسناک خوش‌ساخت هستند ولی در بیش‌تر موارد پوچ به چشم می‌آیند و چیزی واقعی برای ترسیدن دیده نمی‌شود. حتی در محیط‌هایی که دشمنی هم وجود دارد با هوشواره‌های ضعیف و عملکردهای محدودی طرف هستید تا تنش خاصی را نیز حس نکنید. در واقع، بهتر است با Amnesia: A Machine for Pigs این فرانچایز را آغاز کنید تا با تجربه‌ی Amnesia: The Dark Descent (و نسخه‌های آتی) شاهد پیشرفت از هر نظر، به ویژه عامل وحشت، باشید.

Alan Wake

ماجرای Alan Wake درباره‌ی شخصیتی با نام آلن ویک است که همسرش او را به خاطر سد نویسنده‌ای که درگیرش شده به سفری می‌برد. در ابتدا همه‌چیز عادی به نظر می‌رسد تا این که همسر آلن ناپدید می‌شود و وجودیتی تاریک خودنمایی می‌کند. بخش‌های ابتدایی Alan Wake تا حدودی ترسناک هستند؛ زمانی که از هیچ‌چیز دانشی ندارید. نه می‌دانید چگونه با دشمنان سر و کله بزنید و نه اصلاً با چه چیزی طرف هستید.

ولی همین که با بازی خو گرفتید و به آن عادت کردید، عملاً تجربه‌ی یک بازی اکشن شوتر را پشت سر خواهید گذاشت. بزرگ‌ترین تفاوتی که Alan Wake با بازی‌های شوتر هیجان‌انگیز دارد، نیاز به دفع تاریکی از دشمنان (و گاهی پیرامونتان) پیش از نابود کردنشان است. کاری که کم و بیش به سادگی با چراغ‌قوه و سرچشمه‌های نورِ نیرومندتری که در طول بازی به دست می‌آورید انجام‌پذیر است.

Dead Space 3

احتمالاً سری بازی‌های Dead Space یکی از ترسناک‌ترین فرانچایزهای دنیای بازی در ژانر وحشت باشند. در واقع اگر سخن از بهترین بازی‌های ترسناک باشد، نباید از دیدن نام Dead Space شگفت‌زده شوید. حتی Dead Space 3 نیز از نظر ترس و وحشت کم نمی‌گذارد. پس چرا Dead Space 3 را در لیست بازی‌های ترسناک ویژه‌ی ترسوها آوردیم؟

پاسخ ساده است: Dead Space 3 از قابلیت کو-آپ پشتیبانی می‌کند. به این ترتیب، اگر بتوانید کسی را پیدا کنید که در انجام این بازی مهارت بالایی دارد، بخش بزرگی از ترس Dead Space 3 فروکش خواهد کرد. البته این بازی هنوز هم بخشی از فرانچایز Dead Space به شمار می‌آید و در بالاترین رتبه‌ی لیست بازی‌های ترسناک برای ترسوها قرار گرفته است، پس چندان دست کم نگیریدش.

سخن پایانی لیست بازی‌های ترسناک ویژه‌ی ترسوها

در این لیست تلاش کردیم تا شما را با بازی‌هایی آشنا کنیم که هر چند کم و بیش در دسته‌بندی ژانر وحشت قرار می‌گیرند ولی کم‌ترین میزان ترس را به پلیرها وارد می‌کنند. این ساخته‌ها می‌توانند فرصت مناسبی را فراهم کنند تا بازیکنان ترسو پا به دنیای بازی‌های ترسناک بگذارند. البته اگر هنوز هم نیاز به کاهش ترس دارید، می‌توانید در محیطی نورانی، همراه با دیگران و میزان آوای مناسب به تجربه‌ی این ساخته‌های بپردازید تا حتی همان دوز کم وحشت را نیز کم‌تر کنید. شما با کدام بازی ترسناک پا به دنیای ژانر وحشت گذاشتید؟ جای کدام ساخته را در این لیست بازی‌های ترسناک برای ترسوها خالی می‌بینید؟