اسراییل با استفاده از تکنولوژی و پول امریکایی-اسراییلی و بهره بردن از جغرافیایی محدود، یک سیستم پدافندی متراکم را برای خود تدارک دیده. یکی از بهترین راه‌حل‌ها برای نفوذ به این سیستم متراکم، حمله با استفاده از موجی از موشک، راکت و البته پهپاد انتحاری است. حمله‌ای که فشار را بر روی سیستم‌های پدافندی افزایش می‌دهد تا بتوان با استفاده از خطای پدافندی، از دور خارج شدن لانچر‌های خالی شده و البته با بهره بردن از سیستم اولویت‌بندی پدافندی اسراییل، به داخل این سیستم متراکم حفاظتی نفوذ کرد. در مقابل اسراییل علاوه بر سیستم‌های پدافندی مستقر، گنبد آهنین، فلاخن داوود و کمان، از پدافند متحرک به‌خصوص علیه پهپادهای انتحاری، استفاده می‌کند. در جریان عملیات «وعده‌ی صادق» اسراییل از نیروی هوایی امریکا و انگلیس برای حفاظت از ماورای شرقی خود و از نیروی دریایی فرانسه برای حفاظت از غرب خود بهره برد. البته که ارتش‌های اردن، امارات و عربستان نیز در این امر اسراییل را یاری کردند.
اما به نظر می‌رسد اسراییل نمی‌تواند بر روی کمک متحدان منطقهای و حتی بین‌المللی خود به‌منظور دفاع در مقابل عملیات احتمالی «وعده‌ی صادق-۲» حساب کند. متحدانی که در جریان وعده‌ی صادق-۱ ، منازعه را میان ایران و اسراییل می‌دیدند، اما اکنون پای مسئله‌ی فلسطین در میان است و ایران به خون‌خواهی اسماعیل هنیه، به سمت اقدام علیه اسراییل می‌رود. شاید به دلیل نگرانی از بی‌حیثیت شدن در جهان عرب است که متحدان منطقهای اسراییل به‌منظور مقابله با عملیات انتقام هنیه، نیت محکمی برای همکاری با رژیم ندارند.
/پایان